جزئیات وبلاگ انجمن

انجمن حمایت از بیماران لوپوس

  • Home / پزشکی / درمان :

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی(NSAIDS)
این داروها گاهی برای کاهش درد و التهاب در بیماران مبتلا به لوپوس ارتیماتوسیسمیک خفیف تجویز می شوند.انواع گوناگونی از NSAIDS موجود می باشند. هر چند تمام NSAIDSها مشابه است، تفاوت هایی بین آنها وجود دارد. هر داروی NSAIDS اثری یکسان بر روی هر فرد ندارد. ممکن است یکی از انواع NSAIDS تا مدتی بر روی شما اثر داشته باشد اما به دلایل ناشناخته پس از مدتی، دیگر بر شما تأثیر نداشته باشد. پزشک شما احتمالا نوع دیگری از NSAIDS را که تاثیراتی مشابه داروی اول روی شما داشته باشد، برای شما تجویز خواهد کرد.
دستورالعمل ها:
عوارض جانبی محتمل

این موارد شامل ناراحتی معده، سردرد، صدا در گوش، سرگیجه، راش ، کبودی ساده، احتباس مایعات و خون در مدفوع می باشد.
اقدامات احتیاطی

  • در دوران بارداری در مصرف NSAIDS احتیاط کنید. در صورت تایید پزشک اجازه مصرف در حاملگی دارید.
  • این داروها به شیر انتقال پیدا می کنند و در مواقع شیردهی باید با احتیاط مصرف شوند.
  • برخی بیمارانی که از داروهای NSAIDS استفاده می کنند به نور خورشید حساس تر می شوند. از ضد آفتاب و لباس های محافظ استفاده کنید و از تماس با نور خورشید اجتناب کنید. بیشتر از دوز تجویز شده از این داروها استفاده نکنید. به همراه این داروها از داروهای دیگر مثل داروهای بدون نسخه بدون مشورت با پزشک تان یا پرستارتان استفاده نکنید.
  • مطالعات اخیر در مورد دو نوع NSAIDS حاکی از افزایش خطر مشکلات قلبی عروقی در افرادی بوده که به مدت طولانی از این داروها استفاده می کردند. حائز اهمیت است که منافع دارو را در برابر عوارض جانبی آن بررسی کنید و به هر پرستار، پزشک یا دندان پزشکی که مراجعه می کنید بگویید که از داروهای NSAIDS برای بیماری لوپوس استفاده می کنید. از آنجا که این داروها باعث ناراحتی معده و روده می شوند آن ها را همراه و یا بعد از غذا استفاده کنید. شما باید از مصرف نوشیدنی های الکلی نیز اجتناب کنید زیرا الکل ناراحتی های معده را تشدید می کند. برای دریافت راهنمایی در مورد موارد ذکر شده با پزشکتان تماس بگیرید.

      ضد مالاریاها(کلروکین و هیدروکسی کلروکین)

  • داروهای ضد مالاریا در کنترل آرتریت مرتبط با لوپوس، راش پوستی، زخم های دهانی و دیگر نشانه ها مانند خستگی و تب بسیار موثر هستند. دارو های ضد مالاریا به عنوان داروهای کنترل کننده سیستم ایمنی جزو دارو های اصلی و مهم در لوپوس تلقی می شود. این داروها در درمان دیسکوئید اریتماتوسیستمیک بسیار موثر می باشند. گرچه داروهای ضد مالاریا در کنترل بیماری شما بسیار موثر می باشند، استفاده از آن ها نیازمند صبر و حوصله است. استفاده از آنها، قبل از مشاهده ی هر گونه تغییری در علائم بیماری، هفته ها یا ماه ها زمان می برد.

   عوارض جانبی محتمل

  • این موارد شامل ناراحتی معده، کاهش اشتها، استفراغ، اسهال، تاری دید، اختلال در تمرکز، سردرد، عصبانیت، تحریک پذیری(حساسیت)، گیجی، ضعف ماهیچه، خشکی و خارش پوست، ریزش موی خفیف، راش، تغییر در رنگ پوست و کبودی غیر عادی می باشد.

 موارد احتیاط
بیش از مقدار تجویز شده دارو مصرف نکنید. این دارو را همراه با دیگر داروها مانند داروهای بدون نسخه بدون مشورت با پزشک یا پرستارتان مصرف نکنید. به هر پزشک،پرستار یا دندانپزشکی که مراجعه می کنید بگویید که داروهای آنتی مالاریا را برای درمان لوپوس مصرف می کنید.
     احتیاط !
عارضه ی جانبی و محتمل داروهای آنتی مالاریا رساندن آسیب به شبکیه چشم است. هر چند این عارضه با مقادیر اندک دارویی که تجویز می شود نادر است، بسیار اهمیت دارد که قبل از درمان با این داروها و هر6 تا 12 ماه پس از مصرف این داروها سلامت چشمهایتان را بررسی کنید.
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که التهاب را در بافت های مختلف بدن کاهش می دهند. این داروها برای درمان بسیاری از علائم لوپوس که از التهاب ناشی می شوند استفاده می گردند. نحوه ی دریافت آن ها به صورت قرص یا تزریق می باشد. پمادها و کرم های کورتیکواستروئیدی برای درمان راش پوستی که بدلیل لوپوس ایجاد شده اند در دسترس می باشند. اکثر علائم ناشی از لوپوس به داروهای کورتیکواستروئید سریع پاسخ می دهند. پردنیزون نوعی کورتیکواستروئید است که اغلب برای درمان لوپوس استفاده می شود. تصمیم گیری برای شروع درمان با کورتیکواستروئیدها تصمیم بزرگی است و به نیاز شما بستگی دارد. برخی بیماران نیازمند دریافت دارو برای مدت کوتاه می باشند تا زمانی که نشانه های بیماری بهتر شوند یا از بین بروند. افراد دیگر با مشکلات جدی تر یا تهدید کننده زندگی، ممکن است نیازمند دریافت دوزهای بیشتری از دارو برای مدت زمان طولانی تر می باشند. در کل به محض اینکه نشانه های بیماری لوپوس شما به درمان پاسخ داد پزشک شما تدریجا مقادیر دارو را کم تر خواهد کرد تا به طور کامل مصرف دارو را متوقف کنید اگر امکان توقف کامل دارو برای شما امکان پذیر نباشد پزشکتان کم ترین مقدار ممکن دارو را برای تحت کنترل درآوردن بیماری برای شما تجویز می کند. پزشکتان درمورد تجویز کورتیکواستروئید ها با احتیاط عمل می کند زیرا بسیاری از اختلالات ناشی از مصرف این داروها می باشند. در نتیجه بسیار اهمیت دارد که دارو را دقیقا طبق تجویز پزشک مصرف کنید. اشخاصی که به مدت طولانی کورتیکواستروئیدها را مصرف می کنند ممکن است نیازمند دریافت دوزهای بیشتر قبل و بعد و یا طول مدتی باشند که فرآیند پر استرس فیزیکی مانند جراحی را پشت سر می گذارند.
دستور العمل ها
اگر ناراحتی معده بروز کرد کورتیکواستروئیدها را با غذا یا بعد از غذا مصرف کنید.
عوارض جانبی محتمل
این موارد شامل تغییراتی در ظاهر(مانند آکنه یا افزایش موهای صورت) گسترش صورت ماه مانند، پوست نازک و شکننده که به سادگی کبود می شود یا حرکت چربی بدن به بالا تنه می باشد. تغییرات در خلق و خو، تغییرات شخصیتی، تحریک پذیری، خشم یا افسردگی را نیز ممکن است تجربه کنید. دیگر عوارض جانبی شامل افزایش اشتها و اضافه وزن، التیام یافتن ضعیف زخم ها، دوره های پریود نامنظم، آب سیاه، زخم گوارشی، ضعف ماهیچه ها، پوکی استخوان ،استروئید ناشی از دیابت ،استئونکروز (آسیب به مفاصل،معمولا مفصل ران). داروها به شیر مادر انتقال پیدا می کنند بنابراین اگر دوزهای بالای دارو را مصرف می کنید، یهتر است ابتدا شیر دهید و پس از مصرف دارو تا 3 ساعت نباید به کودکتان شیر بدهید. از جمعیت های شلوغ، افراد مبتلا به سرما خوردگی، آنفولانزا و دیگر عفونت ها اجتناب کنید. بینایی خود را به طور مرتب چک کنید و هر گونه اختلال در دید خود را به پزشک یا پرستارتان اطلاع دهید. با متخصص تغذیه صحبت کنید تا از اضافه وزن اجتناب کنید و عوارض جانبی دارو را کاهش دهید. از مصرف داروهای بدون نسخه اجتناب کنید. داروهای بدون نسخه داروهایی اند که بدون تجویز پزشک قابل تهیه اند. به هر پزشک یا پرستار یا دندانپزشکی که مراجعه می کنید، بگویید که برای درمان لوپوس از کورتیکواستروئید استفاده می کنید.
احتیاط
این دارو را دقیقا طبق تجویز مصرف کنید. هرگز یک دفعه مصرف دارو را قطع نکنید. غده های آدرنال شما که بالای کلیه های شما قرار دارند به صورت طبیعی کورتیکواستروئید را در مقادیراندک می سازند. کورتیکواستروئید تولید شده برای عملکرد بدن لازم است. زمانی که مصرف کورتیکواستروئید را آغاز می کنید بدن شما شروع به تولید این ماده در مقادیر بسیار کمتر از حد نرمال می کند یا حتی تولید آن را متوقف می کند. اگر شما به صورت ناگهانی دارویتان را متوقف کنید به مشکل برخورد خواهید کرد زیرا غده های آدرنال شما زمان کافی برای ساختن کورتیکواستروئید مورد نیاز شما را نخواهد داشت. این مشکل نارسایی آدرنال نامیده می شود. علائم نارسایی ادرنال شامل: ضعف، خستگی، تب، کاهش وزن، استفراغ، اسهال و درد شکم می باشد. اگر هر یک از این مشکلات را تجربه کردید سریع با پزشک و پرستارتان تماس بگیرید.
آزاتیوپرین
آزاتیوپرین دارویی است که بازدارنده ی عملکرد سیستم ایمنی بدن است. این دارو در بیماران مبتلا به لوپوس که کلیه های آن ها یا دیگر اندام های آن ها آسیب دیده ، التهاب ماهیچه ها، یا آرتریت پیشرفته نیز کاربرد دارد. این دارو به کاهش علائم و کاهش آسیب به اندام های آسیب دیده کمک می کند. داروی مذکور به تسکین یافتن بیماری نیز کمک می کند. دیگر فایده ی این دارو کاهش یا قطع نیاز به درمان با کورتیکواستروئیدها می باشد. این بدین معنا است که بیماران مجبور به تحمل عوارض جانبی ناشی از مصرف کورتیکواستروئیدها نیستند. به هر حال داروهای بازدارنده سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین عوارض جانبی خود را نیز به همراه دارند. پزشکتان باید در تماس نزدیک و مداوم با شما باشد تا اطمینان یابد که مقدار دارویی که شما مصرف می کنید منافع مورد نظر را با کاهش تا حد ممکن عوارض جانبی ،به شما می رساند.
دستور العمل در صورت بروز ناراحتی معده،دارو را همراه با غذا مصرف کنید.
عوارض جانبی :
این موارد شامل ناراحتی معده، استفراغ، درد شکمی، زخم های دهانی، تیره شدن ادرار، مدفوع زرد، زردی(یرقان) (زرد شدن پوست یا بخش سفید چشم ها)، خون ریزی های غیر طبیعی، نشانه هایی از عفونت (مانند سرما خوردگی، تب، گلودرد و یا خستگی).
اقدامات احتیاطی:
دارو را بیش تر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از تماس با بیماریهای عفونی اجتناب کنید. از محیط های پر جمعیت و افرادی که می دانید سرما خورده اند و به آنفولانزا و دیگر عفونت ها مبتلا هستند اجتناب کنید. این داروها را همراه با داروهای دیگر مانند داروهای بدون نسخه بدون هماهنگی با پزشک یا پرستارتان مصرف نکنید. به پزشکان،پرستاران و یا دندانپزشکان خود بگویید که برای بیماری لوپوس از داروی آزاتیوپرین استفاده می کنید.
احتیاط:
در مدت استفاده از این داروها و 12 هفته بعد از قطع آنها از روشی مطمئن برای پیشگیری از بارداری استفاده کنید. در صورت بارداری ناخواسته در زمان مصرف دارو، ادامه استفاده از دارو در حاملگی طبق نظر پزشک بلامانع است. این داروها به شیر مادر منتقل می شوند بنابراین برای شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
سیکلوفوسفامید
این دارو برای درمان لوپوس هنگامی که اندام هایی مانند کلیه ها تحت تأثیر قرار گرفته اند و هنگامی که التهاب شدید در ارگانها وجود دارد کاربرد دارند. در بیماری لوپوس سیستم ایمنی بیش از حد فعال است. سیکلوفوسفامید فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می دهند در نتیجه فعالیت بیماری نیز کاهش می یابد. سیکلوفوسفامید داروی بسیار قوی است این دارو می تواند اثراتی روی بدن داشته باشد در نتیجه اهمیت دارد که چگونگی استفاده از این دارو را برای درمان بیماریتان درک کنید.
دستورالعمل ها: در مدت مصرف دارو حداقل در روز 1 لیترآب بنوشید.این مقدار برابر با 4 لیوان بزرگ آب است.
عوارض جانبی محتمل:
عوارض شامل: تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، زخم های دهانی، خستگی،ریزش موقت مو، خونریزی های غیر عادی یا خون در ادرار، قطع عادت ماهیانه، ناتوانی جنسی، نازایی، نشانه های بیماری عفونی (افزایش دمای بدن، گلو درد یا علائم آنفولانزا)
اقدامات احتیاطی: از تماس با بیماری های عفونی دوری کنید. از مناطق پر جمعیت و افرادی که می دانید مبتلا به سرما خوردگی، آنفولانزا یا عفونت های دیگر هستند دور بمانید. به هر پزشک یا پرستار یا دندانپزشک بگویید که برای بیماری لوپوس سیکلوفوسفامید مصرف می کنید.
اخطار!
اگر احتمال می دهید که باردار هستید این دارو را مصرف نکنید. این داروها باعث نواقص مادرزادی می شوند. در مدت مصرف دارو باید از روش های پیش گیری از بارداری مطمئن استفاده کنید. زمانی می توانید برای باردار شدن برنامه ریزی کنید که درمان را برای حداقل 3 ماه متوقف کرده اید و پزشک شما به شما اعلام کند که به اندازه ی کافی سالم هستید و می توانید باردار شوید. مصرف طولانی مدت این داروها می تواند مانع تولید تخمک در خانم ها و یا اسپرم در آقایان شود. این به معنای عدم باروری دائم می باشد. اگر برای بچه دار شدن در آینده برنامه دارید، قبل از شروع درمان برای ذخیره اسپرم یا تخمک تان با پزشکتان صحبت کنید.
متوتروکسات
متوتروکسات دارویی است که برای درمان بیماری های روماتیسمی مختلف کاربرد دارد. این دارو معمولا هنگامی برای بیماری لوپوس استفاده می شود که داروهای دیگر مانند آنتی مالاریا (هیدروکسی کلروکین) علائم بیماری را کنترل نمی کنند. برخی اوقات پزشکان این دارو را برای کنترل بیماری هنگام عود بیماری یا مواقعی که فعالیت بیماری افزایش یافته است تجویز می کنند. این داروها با کنترل سیستم ایمنی بدن که در بیماری لوپوس بسیار فعال است وارد عمل می شوند. متوتروکسات به آرامی تاثیر می گذارند بنابراین هفته ها طول می کشد تا متوجه تاثیر دارو شوید. بسیار اهمیت دارد که بدانید دقیقا چه زمانی و چگونه این دارو را مصرف کنید و از عوارض جانبی آن مطلع باشید. لازم است برای اطمینان از بهره بردن از منافع دارو و جلوگیری از عوارض جانبی آن تا حد امکان با پزشک، پرستار و آزمایشگاه برای انجام آزمایشات لازم به طور دائم در تماس باشید.
دستورالعمل ها:
قرص های متوتروکسات را همراه با شیر یا غذا مصرف کنید.
عوارض جانبی محتمل:
عوارض شامل:اسهال، گیجی، ریزش مو، زخم های دهان، تهوع،خارش پوست و راش می باشند.در صورت بروز عوارض جانبی بی درنگ با پزشک یا پرستارتان تماس بگیرید.
اقدامات احتیاطی:
بیش از مقدار تجویز شده دارو مصرف نکنید. قبل از مصرف متوتروکسات در صورت مصرف نوشیدنی های الکلی یا داروهای دیگر مانند آنتی بیوتیک ها، ضد التهاب، داروهای آسم یا داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی پزشکتان را مطلع سازید. در معرض بیماری های عفونی قرار نگیرید. از مناطق پر جمعیت و افرادی که مبتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا و دیگر بیماری های عفونی هستند دور بمانید. هرگونه علائم عفونت را به پزشکتان سریعا اطلاع دهید. هنگام مصرف این داروها بدون اطلاع پزشک واکسن نزنید.
اخطار!
در صورت احتمال بارداری از این داروها استفاده نکنید. این داروها برای کودکی که در شکم دارید خطرناک است. درمدت زمان مصرف این داروها از روش مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنید. در صورتی برای بارداری برنامه ریزی کنید که درمان شما حداقل 6 ماه متوقف شده و پزشکتان اعلام کند که برای باردار شدن به اندازه ی کافی سالم هستید.
سیکلوسپورین
این دارو برای درمان تعدادی از بیماری های التهابی مانند آرتریت های روماتیسمی، پسیوریازیس و لوپوس کاربرد دارد. این دارو اثراتی مانند افزایش فشار خون و مشکلات کلیوی روی بدن دارد، در نتیجه اهمیت دارد که در مورد نحوه ی استفاده از آن مطلع باشید. باید با پزشکتان و پرستارتان برای اطمینان از بهره بردن از منافع دارو و کاهش عوارض جانبی تا حد امکان به طور مکرر در تماس باشید.
دستورالعمل ها
دارو را هر روز در یک زمان مشخص مصرف کنید.
عوارض جانبی دارو
 این موارد شامل آکنه یا پوست چرب، خون ریزی، ملتهب یا رشد بیش از حد لثه ها (enlarged gum)، تکرر ادرار، سردرد، فشار خون بالا، افزایش رشد مو،مشکلات کلیوی، گرفتگی پا، تهوع، رعشه دستان باشد. در صورت بروز هر گونه از عوارض فوق به پزشک یا پرستارتان اطلاع دهید.
اقدامات احتیاطی
بیش از مقدار تجویز شده ی دارو مصرف نکنید. از بیماری های عفونی دوری کنید. از قرار گرفتن در مناطق پر جمعیت و تماس با افراد مبتلا به سرما خوردگی، آنفولانزا و دیگر بیماری های عفونی اجتناب کنید. در صورت بروز علائم بیماری عفونی حتما به پزشک یا پرستارتان اطلاع دهید. به هر پزشک یا پرستار یا دندانپزشک که مراجعه میکنید بگویید که برای بیماری لوپوس از سیکلوسپورین استفاده می کنید.
اخطار!
در مدت درمان با این دارو میوه ی گریپ فرود یا آب این میوه را مصرف نکنید هر یک از آنها عوارض جانبی را با افزایش میزان سیکلوسپورین دربدن شما افزایش میدهد.
سل سپت( Mycophenolate Mofetil(cell cept)
این دارو در بیماران مبتلا به لوپوس برای کاهش فعالیت سیستم ایمنی به ویژه در مواردی که التهاب اندام های داخلی مانند کلیه ها را تهدید می کند استفاده می شود. سلسپت دارویی است که می تواند عوارضی جانبی بر روی بدن داشته باشد. در نتیجه حائز اهمیت است که از نحوه ی استفاده از آن برای درمان بیماریتان مطلع شوید. برای به حداقل رساندن عوارض جانبی دارو و بهره گیری از منافع حاصل از آن با پزشک یا پرستار و آزمایشگاه تشخیص طبی در تماس مداوم باشید.
دستورالعمل ها
دارویتان را هر روز در زمان های مشخص مصرف کنید. قرص ها را با یک لیوان پر آب میل کنید.
عوارض جانبی محتمل
عوارض شامل: دردهای شکمی، یبوست، اسهال، تب، سردرد، فشارخون بالا، تهوع، عفونت تنفسی، ورم کردن دست ها و پاها و عفونت دستگاه ادرار می باشد. در صورت مشاهده هرگونه از علائم فوق به پزشک یا پرستارتان اطلاع دهید.
اقدامات احتیاطی
بیش از مقدار تجویز شده دارو مصرف نکنید. از تماس با بیماری های عفونی اجتناب کنید.از مناطق شلوغ و افراد مبتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا یا دیگر بیماری های عفونی دور بمانید. اگر نشانه های بیماری عفونی را مشاهده کردید به پزشک یا پرستارتان اطلاع دهید. به هر پزشک یا پرستار یا دندانپزشک که مراجعه میکنید بگویید که برای بیماری لوپوس از سلسپت استفاده می کنید.
اخطار!
سلسپت هرگز نباید در دوران بارداری مصرف شود.
ایمنوگلوبین های داخل وریدی(IVIG)
( IVIG، پروتئین هایی در خون هستند که به عنوان آنتی بادی عمل می کنند. ایمنوگلبولین هایی که پزشکان برای شما تجویز می کند، از خون اهداکنندگان که از بیماری های خونی مصون هستند، فراهم شده است و از فرایندهای پاک سازی برای اطمینان از آلوده نبودن گذشته اند. ایمنوگلبولین ها برای درمان عضوی که درگیر لوپوس است یا واسکولیت (التهاب رگ های خونی)استفاده می شود. IVIG همیشه در بیمارستان و مرکز درمانی تزریق می شوند در نتیجه شما نمی توانید درخانه دارو را مصرف کنید.
 عوارض جانبی محتمل
این موارد شامل درد پشت، تپش قلب، سردرد، درد ماهیچه ها و مفصل، تهوع و استفراغ است.
 اقدامات احتیاطی
IVIG باعث سردردهای شدید می شوند که در یک یا دو روز بعد از القاء بدتر می شوند تا فروکش کنند. گاه برخی داروها سردردهای ناشی از IVIG را کاهش می دهند. اگر پس از فرایند القاء مبتلا به سردرد شدید، از پزشکتان بخواهید دارویی برای درد شما تجویز کند. در صورت بروز هر نشانه ای از واکنش های حساسیت مانند خارش، کهیر، ورم چشم ها و صورت، مشکل در نفس یا نفس تنگی فورا به پزشک یا پرستارتان اطلاع دهید.
وارفارین
وارفارین داروی ضد انعقاد خون می باشد که در تعدادی از بیماران لوپوسی که مبتلا به لخته خون شده اند و یا مبتلا به سندروم آنتی فسفولیپید آنتی بادی هستند، مورد استفاده قرار می گیرد.
عوارض جانبی متحمل
شایعترین عارضه جانبی وارفارین، خونریزی می باشد.
اقدامات احتیاطی
بیش از مقدار تجویز شده دارو مصرف نکنید. در صورت هر گونه خونریزی غیر عادی سریعا به پزشک یا پرستاران اطلاع دهید. در صورت نیاز به اعمال جراجی و یا دندانپزشکی ، به پزشک جراح خود در مورد مصرف وارفارین اطلاع دهید. افرادی که وارفارین مصرف می کنند، در صورت حاملگی، باید وارفارین قطع و به جای آن هپیارین مصرف شود.