|
پزشک شما برنامه ی درمانی را که اختصاصا برای بیماری شما در نظر گرفته شده است، به کار بسته است. احتمالا این برنامه شامل آسودگی روانی و جسمی، درمان اضافه به جهت عفونت، تغذیه مناسب و اجتناب از نور مستقیم خورشید و دیگر منابع اشعه ی ماوراء بنفش می باشد. وی ممکن است برای کنترل علائم بیماری و دیگر مشکلات سلامتی شما، داروهایی تجویز کرده باشد. یکی از مهم ترین روش هایی که شما می توانید به خود کمک کنید این است که برنامه ی درمانی خود و مهارت هایی که برای تحت کنترل در آوردن بیماری نیاز دارید، درک کنید. گاه علی رغم برنامه ی درمانی و تلاش های شما ممکن است حاد شدن بیماری را تجربه کنید. حاد شدن بیماری شدید شدن نشانه هایی است که اشاره به افزایش فعالیت بیماری دارد. عوامل گوناگونی می توانند باعث تشدید بیماری شوند و اگر حدس زدید که بیماری در حال شدت یافتن است، باید سریع با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک، شرایط شما را بررسی خواهد کرد و برای تحت کنترل درآوردن بیماری اقدام خواهد کرد. وی مجددا برنامه ی درمانی کلی شما را مورد بررسی قرار خواهد داد و در صورت نیاز تغییراتی را اعمال خواهد نمود.
نشانه های آگاه کننده ی ورود به مراحل حاد بیماری:
- افزایش خستگی
- تب کردن یا درجه حرارت بالا
- مفاصل متورم
- وسعت یافتن یا بدتر شدن ضایعات پوستی
- ایجاد زخم دهان
- سردرد شدید
- افزایش حساسیت به نور خورشید
- احساس درد قفسه سینه و یا تنگی نفس
- افزایش ریزش مو
- تورم (ادم) در ساق پا و یا زیر چشم
- ایجاد نشانه هایی که قبلا تجربه نکرده اید
چه چیز سبب حاد شدن بیماری می شود؟
- عامل یا عواملی می توانند باعث حاد شدن بیماری شوند عبارتند از:
- کار زیاد یا عدم استراحت کافی
- شرایط بحرانی روحی یا استرس
- تماس با نور خورشید یا دیگر منابع اشعه ی ماوراء بنفش
- عفونت
- زخم ها و یا جراحی ها
- بارداری و یا دوره ی پس از زایمان
- قطع ناگهانی داروهای لوپوس
- داروهای خاص مانند سولفونامید ها (کوتریموکسازول- سولفاسالازین)
از خودتان مراقبت کنید:
- بیاموزید که نشانه های هشدار دهنده ی حاد شدن بیماری را تشخیص دهید و با پزشکتان در مورد آنها صحبت کنید.
- سلامت جسمانی خود را حفظ کنید. به خاطر داشته باشید که پزشکتان را مرتب ملاقات کنید حتی اگر شرایط جسمی خوبی دارید.
- به اندازه ی کافی استراحت کنید. نسبت به برنامه ی فعالیت های روزانه ی خود انعطاف پذیر باشید.
- سعی کنید که استرس خود را کاهش دهید. زیرا عمل کردن در این شرایط مشکل است، برنامه ریزی برای روبه رو شدن با موقعیت های استرس زا را مورد توجه قرار دهید. شبکه ای حمایتی از خانواده، دوستان، متخصصان پزشکی و یا پرستاری، سازمان های اجتماعی و گروه های حمایتی را برنامه ریزی کنید. به خاطر داشته باشید صحبت کردن با دیگران در موقعیت های استرس زا به شما کمک می کند.
- برای حفظ تناسب بدنی و کاهش نگرانی در برنامه ی ورزشی مناسب شرکت کنید.
- رژیم غذایی سالم داشته باشید.
- قرار گرفتن در برابر نور خورشید و دیگر منابع ماوراء بنفش مانند لامپ های فلورسنت و هالوژن را محدود کنید.
- در مواردی چون بیماری، عفونت، جراحت و حتی در شرایطی که به هر عنوان احساس خوبی ندارید با پزشکتان صحبت کنید.
- جراحی های اختیاری (مانند جراحی دندان و پر کردن دندان) را تا زمانی که بیماری شما تحت کنترل در آید ویا علائم آن کاهش یابد، به تاخیر بیاندازید.
- لوپوس ممکن است مشکلاتی را برای خانم باردار یا فرزندش ایجاد کند. بنابراین خانم های مبتلا به لوپوس باید برای بارداری با دقت برنامه ریزی کنند. تا زمانی که پزشکتان سلامت شما را از نظر امکان یا عدم امکان بارداری مورد بررسی قرار نداده است استفاده از روش های پیش گیری از بارداری را متوقف نکنید.
- قبل از توقف مصرف هر گونه داروی تجویز شده با پزشکتان صحبت کنید.
- با پزشک خود قبل از مصرف هر گونه داروی بدون نسخه مشورت کنید.
- در استفاده از هر نوع داروی بدون نسخه برروی پوست یا پوست سر محتاط باشید. ابتدا حساسیت یا آلرژی نسبت به آن را مورد بررسی قرار دهید. مقدار کمی از ماده را روی بازو یا پشت گوشتان قرار دهید. در صورت هر گونه خارش، قرمزی، مناطق ورم کرده، التهاب یا افزایش درد، از ماده استفاده نکنید.
- توجه داشته باشید که برخی داروهای خاص می تواند باعث حاد شدن بیماری شود. با هر پزشک و یا متخصص سلامتی که ملاقات می کنید اعلام کنید که مبتلا به لوپوس هستید. پزشک را نیز از تجویز هر گونه داروی جدیدی آگاه کنید.
- قبل از دریافت هر نوع واکسیناسیون با پزشکتان صحبت کنید. واکسیناسیون های روتین شامل موارد مربوط به آنفولانزا و ذات الریه، بخش مهمی از حفظ سلامت شما هستند و باید در صورت موافقت پزشکتان آنها را دریافت کنید.
|